Death Road en dan nu Peru

Na Sucre zijn we doorgegaan naar de hoofdstad (de hoogste ter wereld) van Bolivia, La Paz. En dat hoge hebben we geweten. De hoofdstraat in La Paz is de laagst gelegen straat, vanuit daar lopen alle straten omhoog. Wat betekende dat we overal omhoog moesten lopen wat ons de nodige moeite kosten, waar hier en daar soms wat gevloek bij kwam kijken.. Bij het oversteken op het zeebrapad op de hoofdweg hielpen volwassen mannen gekleed als zeebra je om veilig de straat over te steken. Een heel raar gezicht, hierbij zwaaide ze, rende ze en danste ze midden op de weg.
Niet alleen de hoogteverschillen waren een minpunt aan La Paz, maar ook het verkeer. Het was er erg druk met oude auto´s en bussen wat betekend dat er erg veel stank vanaf kwam en donkere uitlaatgassen. Nog een bijkomstigheid hierbij was dat ze lak hebben aan de verkeersregels (als deze er zijn?) en bij elke gelegenheid op de toeter drukken.
Natuurlijk had La Paz ook genoeg leuke dingen. Zo hadden we onze lievelingsplek maar tegelijkertijd was het ook onze gevarenplek, namelijk de Witches Market. Een lange straat met alleen maar kleine sourvenier winkeltjes waar super veel mooie en goedkope spultjes te koop zijn. Vanaf nu weten we het dan ook zeker, alles past niet meer in onze backpack.. Verder hebben we in de stad de begraafplaats bezocht wat erg mooi was.
Op zondagavond zijn we met Krista en Rowan (ontmoet bij de zoutvlakte tour) naar ´Cholitas wresling´ geweest. Wat inhoud traditionele Boliviaanse vrouwen die freestyle vechten. We zijn daar op aanraden van onze gids van de zoutvlakte tour heengegaan. Het is ook erg populair onder de Boliviaanse bevolking. De eerste 4 gevechten waren erg saai en nep, de gevechten gingen tussen allerlei nepfiguren zoals een spook of skelet. Daarna brak toch echt de hel los.. Gevecht 5 was dat 2 mannen tegen één vrouw moesten vechten. Een heel raar gezicht en dat te bedenken dat er heel veel kleine kinderen in de zaal zaten. Het enige goede was dat de vrouw de ´goede´ was. Gevecht nummer 6 was alweer 2 mannen tegen één vrouw. Hierbij haalde de vrouw een jongen uit het publiek om haar te helpen. En ja hoor de man moest een vrouw hebben die hem hielp.. en Marloes was de pineut. Ze werd naar het midden getrokken en moest een jongen uit het publiek krabben. Ze is snel naar die jongen toegerend en daarna zo snel mogelijk weer gaan zitten. Helaas was het toen nog niet waarbij. Daarna werd ze weer door de man mee getrokken. Dit keer zat hij helemaal onder de mosterd. Hier probeerde ze weer weg te rennen, maar zonder succes. Hij sleurde haar mee naar de andere kant van de zaal, waar ze gelukkig daarna los kon komen en snel weer kon gaan zitten. Ze stonk toen wel helemaal naar de mosterd. Gevecht nummer 7 en 8 vonden wij veel te ver gaan. Ze gooide met stoelen en cola en betrokken het publiek er bij, waarbij iedereen probeerde weg te rennen, maar vaak te laat. Al met al absoluut GEEN aanrader! Voor diegene die wilt hierbij een impressie: http://www.youtube.com/watch?v=4KOWb9XU-eo
In La Paz hebben we over de gevaarlijkste weg ter wereld gefietst, beter bekend als de ´Death Road´. We gingen met een organisatie die ons met een busje afzetten bij het beginpunt van de weg. Wat was dat een super gave ervaring!! De weg die we over de death road moesten afleggen was 32 kilometer waarbij we ongeveer 3000m moesten dalen. Het ging iets sneller als dat we van tevoren hadden verwacht, maar daardoor gaf het misschien nog wel een extra kick. Een voordeel is dat er voortaan een nieuwe death road is aangelegd, waardoor er bijna geen auto´s op de weg te vinden zijn en je vrijspel hebt om te fietsen. Iedereen die ooit een keer naar Bolivia gaat, ga de weg fietsen!


Na La Paz zijn we naar Copacabana gegaan wat aan het Titicacameer (het hoogstgelegen bevaarbare meer ter wereld) ligt. Een heel rustig stadje waar we het dan ook lekker rustig aan hebben gedaan. Jammer genoeg was Ilse hier niet helemaal lekker en had ze een soort van relatie met het toilet. Voor zover genoeg informatie daarover.
Vanuit Copacabana hebben we een boot genomen naar het eiland Isla del Sol. De inka´s zeggen dat het de geboorteplaats van de zon is. Een super mooi eilandje waar we veel gewandeld hebben en van tijd tot tijd hebben genoten van het mooie uitzicht over het Titicacameer. ´s Avonds hebben we een hele maaltijd gekregen voor nog geen 2,50 en een overnachting gevonden van nog geen 3 euro per nacht. De volgende dag zijn we weer terug gegaan naar Copacabana en daar nog 1 dagje gechillt.
　
Vanuit Copacabana zijn we de grens overgegaan naar Peru om daar naar de stad Puno te gaan wat ook aan het Titicacameer ligt. Vanuit hier hebben we een excursie gedaan. We zijn met een boot naar Uros Rif drijvende eilanden gegaan. Hier leven de mensen op eilandjes gemaakt van riet. Hoe primitief ze nou precies leven hebben we onze vraagtekens bij. Het is namelijk zoooo erg toeristisch. Bij elk eilandje zie je wel een groot toeristische boot wat aangemeerd is en waarbij iedereen betaald om het te mogen bezichtingen. Maar desalniettemin leuk om te zien en een goed moment om mooie foto´s te maken van de mensen, omdat de mensen op straat het totaal niet op prijs stellen wanneer je een foto van ze maakt. Daarna zijn we doorgegaan naar Taquile eiland. Op dit eiland wordt het je als vrijgezel erg gemakkelijk gemaakt. Aan elke vrouw en man is het namelijk te zien of diegene vrijgezel is of al getrouwd is. Aan de mannen zie je het aan de kleur muts en bij de vrouw aan de grote van de flos die aan de vlechten is vastgemaakt. Vanuit dit eiland hadden we ook een mooi uitzicht over het Titicacameer.
In Puno was het 5 november een groot feest waar we ´s avonds nog het nodige van hebben gezien. In de hoofdstraat waren er optochten te zien van verschillende groepen. Iedereen die mee deed aan de optocht was feestelijk gekleed en danste. De constums van de mannen daar kunnen de Toppers nog wel een puntje aan zuigen zoveel glitters bevatten deze pakken. Een voordeel van Nederlands zijn bij dit feest is dat we over iedereen heen konden kijken en we alles gemakkelijk door onze lengte konden zien.
　
Na Puno zijn we naar Cusco gereden. Bij aankomst stonden de straten blank van alle regen die er de laatste dagen waren gevallen. Dit is overigens pas de eerste keer dat we te maken hebben gehad met echte buien. Gelukkig metname in de nacht, waardoor we er overdag geen last van hebben gehad.
Cusco is een heel toerische plek, maar erg gezellig. Omdat we tijd over hebben in onze planning hebben we besloten om hier daarom een paar dagen extra te blijven en van de stad te genieten. Morgen gaan we een 4-daagse tour doen naar Machupichu. Waar we al veel over hebben gehoord en er daarom super veel veel zin in hebben!

Adios!

Opvallende zaken en/of feiten:
- We hebben de eerste echte regenbuien gehad;
- Hier is met Kerstmis hartje zomer, maar toch drinken ze warme chocomelk en spuiten ze op de ramen nepsneeuw;
- Waarom lopen veel toeristen in clownsbroeken? (Hele kleurrijke, super wijde, lelijke pyamabroeken);
- Ilse wordt vanwege haar lange neus door een verkoopster herkend als Nederlanderse;
- Ook hier vinden ze Marloes haar polsen wel erg dun;
- We worden echte toeristen. We makelijk namelijk foto´s vanuit de taxi van mensen op straat;
- We vragen ons vaak af wat de Boliviaanse vrouwen in hun kleurde zakken op hun rug meedragen;
- Hoogte en trappenlopen is geen combinatie;
- Sommige straathonden hebben kleren aan;
- We slapen vanaf La Paz liever niet meer in een gedeelde kamer met andere....;
- Eén partyhostel is meer als genoeg voor de hele reis;
- In Copacabana zagen we 3 Bolivianen in een Ajax shirt lopen, nice;
- Zijn wij de enige backbackers met het ´hoe past alles in de tas´ probleem?;
- We trekken nog niet elkaars haren eruit;
- De zon en de temperatuur gaat nog niet vervelen;
- Vrouwen sjouwen hier meer dan de mannen:
- Komen vaak dezelfde backbackers tegen;
- Bestaan er hier verkeersregels? Zo ja welke?;
- We verstaan steeds meer Spaans;
- Waarom geven ze in Sucre alles aan in Dollars?;