Bolivia met als hoogtepunt het zout

San Pedro De Atacama (Chili). We zijn naar de Death Valley geweest om daar te gaan sandboarden. De boarden die we kregen zijn oude snowboards die je met kaarsvet in moet smeren om te kunnen glijden. Een nadeel aan sandboarden is dat je de berg zelf op moet klimmen. De hoogte waarop we ons bevonden hielp ook niet echt mee, halverwege was je helemaal buiten adem. Wat miste wij de sleeplift (wist niet wat we dat ooit nog gingen zeggen..). Uiteindelijk zijn we ongeveer 5 keer naar beneden geboard en zaten we van top tot teen onder het zand.
´s Avonds zijn we met een busje naar het midden van de woestijn gereden om daar zonder omgevingslicht naar de sterrenhemel te kijken. Je kijkt echt je ogen uit! We zagen meer als 300.000 sterren en de melkweg was met het blote oog te zien. We hadden hier wel uren op een strandbedje naar de sterren kunnen liggen kijken. We raakte niet uitgekeken. Zo konden we ook sommige sterrenbeelden zien. Ilse is vissen die was goed te zien, Marloes is waterman en we weten niet wat je op moet hebben om dat sterrenbeeld te kunnen zien in de sterren. Al met al een geweldige avond midden in de woestijn!

Na San Pedro De Atacama zijn we naar Salta in Argentinie gegaan. Een rustig stadje waar we niet veel hebben gedaan. We zijn elke dag even door het stadje gelopen. Verder was er niet veel te doen. In het hostel was er ook niet veel te beleven. We waren namelijk alle dagen de enige in het hostel.

De volgende bestemming was Tupiza in Bolivia. We zijn zonder problemen de grens over gegaan naar Bolivia. Bij aankomst bij het busstation werden we gek van iedereen die ons tickets wilde verkopen. Bij het aanzien van de bussen werden we niet echt vrolijker. Op de bussen staan dat ze allemaal een 5 sterren bus zijn, maar we weten niet waar ze die vandaan hebben geplukt. Onze bus was erg vies en reed soms met de deur open. Gelukkig was de busrit naar Tupiza maar 3 uur. Hier hebben we een hotel met zwembad geboekt. Een goede locatie om te wennen aan de hoogte. Het ligt namelijk op 3000 meter hoogte. In Tupiza hebben we lekker veel aan het zwembad gelegen, want ook in dit stadje is er niet veel te beleven.
De Boliviaanse mensen is wel een heel groot verschil in wat we tot nu toe hebben gezien qua mensen. De vrouwen zijn gekleed in nette schoenen, hoge sokken, brede rok, verschillende shirtjes over elkaar, twee vlechten en sommige ook nog een hoedje. De mannen zien er ook netjes uit, maar minder opvallend als de vrouwen.

We zijn in Tupiza nog een keer een poging gaan wagen om te gaan paardrijden. Deze keer was het wat gemakkelijker, want de paarden wisten zelf precies de weg. Wij hebben dus niks hoeven doen. Het paard van Marloes hield er wel van om snel te gaan en die van Ilse wat minder. Daarom werd het paard van Marloes een paar keer klem gereden als hij weer voorop wilde lopen. Maar de tocht langs het gebergte was zeer de moeite waard.
Tupiza heeft op het gebied van eten niks te bieden. In alle restaurants heb je dezelfde menukaart wat betekend: pizza, pasta of friet. Erg gevarieerd dus..

Vanuit Tupiza zijn we voor 4 dagen een tocht door de zoutvlakte gaan maken. Dit hebben we samen met een stel (meisje uit Engeland en een jongen uit Ierland) gaan doen. Bij het hotel zijn we met een jeep opgehaald waar we een eigen chauffeur en een Engelstalige gids hadden. In een andere jeep die met ons mee reed zat onze kokkin in.

De eerste dag zijn we door erg mooie gebergte gaan rijden waar we ook veel lama's zijn tegengekomen. De bergrit met de jeep was soms wel spannend, omdat je offroad rijdt en omdat we aardig hard reden (de chauffeur kan de weg dromen). De weg, snelheid en omgeving was vaak te vergelijken met de Dakar ralley. We reden langs verschillende mijnen (zilver), dieren en vulkanen. Uiteindelijk zijn we in een heel klein dorpje beland waar we onze nacht door hebben gebracht. Je slaapt dan op een kleine slaapzaal (met de mensen waarmee je in een jeep zit) bij mensen thuis. Het grote verschil van hier slapen is dat je geen verwarming, douche en weinig stroom hebt. We zijn goed onder de wol gekropen. Wat betekend onder 6 lagen want het vroor binnen. Het gewicht van de dekens aan de zware kant waardoor dat je je bijna niet om kon draaien.

De volgende dag begon onze dag goed. Het was onze beurt om achterin de jeep te gaan zitten wat we ook wel de gevangenis noemde, omdat je voeten niet eens op de grond paste zo krap was het. We zijn deze dag naar een hotspring geweest. Het bad had een temperatuur van een bubbelbad, maar dan met een super mooi uitzicht op een meer waar flamingo's in zaten tussen de mooie bergen. Vervolgens zijn naar geysers geweest op een hoogte van 5017m. Hier was zelfs het lava te zien. De hoogte was aardig goed te merken, want zelfs lopen kostte al een aardig hoge hartslag. Aan het eind van de dag zijn we bij een rood meer gestopt. Wat was dat een gek gezicht. Net of iemand er een of andere kleurstof had ingedaan. Ook hier waren de flamingo's weer volop aanwezig. De dag eindigde we in hetzelfde soort verblijf als de vorige dag. Hier hebben we de dag afgesloten met een spelletje onder het genot van wijn.

Dag 3 zijn we weer door een betoverd landschap gereden. We werden steeds weer verbaast door de verschillende kleuren van meren en bergen. Bij een van de meren zijn we op een afstand van ongeveer 3 meter van de flamingo's gekomen die bij hun nesten zaten. Verder die dag hebben we een semi actieve vulkaan gezien. Wat betekend dat hij niet actief is maar er wel rook uitkomt. Ilse vond het lijken of ze er een rookmachine hadden geplaatst die je ook wel in kroegen hebt. Verder zijn we over de kleine zoutvlakte gereden waar je soms struisvogels kunt vinden. Helaas hebben wij ze niet gezien. Op de kleine zoutvlakte hadden we al een klein beetje zicht op de grote zoutvlakte. Dit was een heel raar gezicht. Boven de horizon zag je niks maar iets daarboven was de weerkaatsing van het de zoutvlaktes te zien. Onze hersenen konden/kunnen het niet plaatsen.. De overnachtig vond plaatst in een hostel wat helemaal gemaakt is van zout: bedden, stoelen, wanden, vloer etc. Om er zeker van te zijn hebben we het geproefd.

De laatste dag van de tour zijn we erg vroeg op gestaan om de zonsopgang op de zoutvlaktes te zien. Wat was dat mooi om te zien! Je zag alleen maar de zon en de mooie kleuren van de lucht. De volgende stop was een eiland midden in de zoutvlaktes waar alleen maar hele grote cactussen te zien waren. De grootste waren meer als 10 meter hoog. Na het eiland kwam dan eindelijk ons hoogtepunt van de tour. De foto's maken op zoutvlaktes! Onze gids had genoeg ideeën en geduld om iedereen te helpen met leuke en grappige foto's te maken. Als je zag in welke gaten en bochten iedereen zich wrong om een goede foto te krijgen was lachwekkend. Het is heel raar om alleen maar zoutvlakte te zien en verder niemand of iets te zien.

De dag werd afgesloten in Uyuni waar we naar een terrein met allerlei oude kapotte locomotieven gingen.

De zoutvlaktentour was tot nu toe ons absolute hoogtepunt!!

In de avond hebben we samen met het stel waar we de tour mee hebben gedaan de bus gepakt naar Potosi. Wat een verschil is de bus hier dan in de andere landen. De mensen staan in het gangpad en het waait als een gek in de bus, omdat ze alle dakramen open hebben. Wat wij niet snappen, want het was goed koud in de bus waardoor dat we al onze jassen en truien hebben aangedaan die we in de tas hadden zitten.

Potosi is de hoogste stad ter wereld. Het bevind zich op ongeveer 4100 meter hoogte. We hebben het hier dus ook rustig aan gedaan. Het stadje staat bekend om de mijnen. Maar als je astma hebt wordt deze tour niet aangeraden. Dus helaas hebben we besloten om het voor de zekerheid maar niet te doen. In het stadje was er niet veel te beleven, daarom hebben we veel met Rowan en Krista (het stel van de zoutvlaktes) afgesproken om te kaarten en wat te eten en drinken. Helemaal niet verkeerd dus. Een avond is het wat onrustig geweest in het centrum. ze waren aan het demonstreren tegen de regering. Gelukkig hebben we daarna bijna niks van gezien en gevoelt alleen wat traangas. Verder zijn we een dagje naar een hotspring geweest om lekker te zwemmen en (weer) te relaxen.

Na Potosi zijn we met de taxi samen met Rowan en Krista naar onze volgende bestemming Sucre gereden. We hebben de taxi genomen omdat dat 4 euro per persoon was in plaats van 2 euro met de bus en dat voor 3uur rijden!

Sucre is de oude hoofdstad van Bolivia. Tot nu toe een groot contrast in wat we tot nu toe hebben gezien. Een erg mooi stadje met op en oog een rijkere gemeenschap. Het eten wat we hier kunnen vinden is geweldig! Ze hebben hier zelfs een Nederlandse restaurant/pub waar we elke dag te vinden zijn om lekker te kunnen eten. Ja we weten het, heel erg, maar o zo fijn! Gewoon sla kunnen eten (wordt niet gewassen met het water uit de kraan) een frietje en/of broodje saté te kunnen eten en zelfs soms Nederlandse muziek te horen. Verder kun je hier goed op stap en hebben we een top avond met veel gelach beleefd met Rowan en Krista en een paar andere.

Vandaag gaan we naar de Nederlandse kroeg om ons Ajax in de Champions League te zien spelen tegen City en onszelf te verwennen met een mooie tas te kopen.

Morgen gaan we richting de hoofdstad, La Paz (de hoogste hoofdstad ter wereld).


Ciao amigos!



Opvallende zaken en/of feiten:

- Jezelf omdraaien in bed zorgt op de hoogte van de zoutvlakten voor een aardig hoge hartslag;
- Ze lopen hier met een paraplu voor de zon ipv voor de regen;
- Fransen blijven ook hier tegen je Frans praten;
- Ilse zegt overal 'si' op als ze iets niet begrijpt om er zo snel mogelijk vanaf te zijn;
- Coca bladeren kauwen is smerig;
- We missen het normale ontbijt. Hier is het alleen maar droog wit brood/bladerdeeg;
- Marloes is een hardwoman aldus de Boliviaanse gids. Ze wilde niet constant zijn hulp met alles en zei dat ze bijvoorbeeld wel zelf uit de auto kon stappen;
- We hebben een meteoriet de dampkring in zien gaan;
- We vragen ons af hoe alles nog moet gaan passen in onze backpack.
- In elk hostel tijdens de zoutvlaktentour stond de kerstboom er al/nog met al de kerstversiering;
- Everything is possible in Bolivia, but nothing is safe (aldus onze Boliviaanse gids);
- In de helft van onze bezochte plaatsen hebben we te maken met een feestdag. Wat betekend dat alle hostels vol zitten, er in de stad niks te beleven is en alles dicht is;
- Hier hebben ze zelfs patatje oorlog, bosche bol, stroopwafel, bitterballen en een appelflap;
- Je betaald hier 5 euro per persoon wanneer je goed uiteten gaat;
- We zijn op de helft van onze geweldige reis;
- Wij prijzen ons gelukkig dat we in Nederland geboren zijn;
- De schooluniformen lijken op doktersjassen;
- We missen het luxe leventje in Nederland, maar willen desalniettemin hier nog niet weg!